Ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych w przedsiębiorstwach na podstawie dowodów księgowych dotyczy zarówno dużych podmiotów na pełnej księgowości, jak i małych firm rozliczających się na podstawie księgi przychodów i rozchodów. Sprawdzamy, czym są dowody księgowe, jakie elementy powinny zawierać i dlaczego ważna jest ich odpowiednia archiwizacja.
Możliwość ujmowania wydatków firmowych w księdze przychodów i rozchodów (KPiR) to szansa na zmniejszenie podstawy opodatkowania, a co za tym idzie — niższe koszty działalności gospodarczej. Najpopularniejszym dokumentem wprowadzanym do ewidencji jest faktura, co nie oznacza, że nie ma możliwości zapisywania w KPiR innych dowodów księgowych. Czynność ta wymaga jednak szczegółowej znajomości przepisów, więc warto zastanowić się, czy nie powierzyć tego obowiązku profesjonalistom z biura rachunkowego. Wcześniej jednak weźmy pod lupę dowody księgowe i związane z nimi zagadnienia.
Dowody księgowe to dokumenty w formie pisemnej, które w rzetelny sposób potwierdzają fakt dokonania konkretnych operacji gospodarczych w firmie. Muszą spełniać one konkretne standardy, co pozwala poprawnie ujmować je w prowadzonej ewidencji np. księdze przychodów i rozchodów. Dowody księgowe powinny również potwierdzać zgodność operacji gospodarczych z przepisami prawa. Mogą mieć one zarówno formę papierową, jak i elektroniczną.
Dowody księgowe mogą być sporządzone w walutach obcych, jednak kwoty powinny być przeliczone na złote polskie zgodnie z kursem obowiązującym w dniu przeprowadzenia operacji. Jeśli dodatkowo sporządzone są w języku obcym, może pojawić się konieczność ich przetłumaczenia na wniosek organów skarbowych lub na prośbę biegłego rewidenta — najczęściej dotyczy to wybranych fragmentów, a nie całych dokumentów. Nie ma za to konieczności tłumaczenia dowodów przed ich zaksięgowaniem.
Dowody księgowe powinny być wolne od błędów rachunkowych. Nie mogą być one także przerabiane, a naniesione pierwotnie informacje nie mogą być wymazywane. |
Dowody księgowe powinny posiadać ściśle zdefiniowane cechy, które określone są w art. 21 ustawy o rachunkowości. Wśród wymaganych elementów wymienić można m.in.:
W sytuacji, kiedy dowód księgowy nie dokumentuje przekazania lub przejęcia składnika aktywów, przeniesienia prawa własności lub użytkowania wieczystego gruntu albo nie jest dowodem zastępczym to podpisy na dokumencie mogą być zastąpione znakami pozwalającymi ustalić konkretne osoby. |
Poruszając się w obszarze księgowości uproszczonej lista możliwych dowodów księgowych znajduje się w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, do których zaliczamy m.in.:
Warto pamiętać, że rodzaje dowodów księgowych mogą być określane pod kątem różnych kryteriów. Biorąc pod uwagę podmiot wystawiający dokumenty wyróżnić możemy:
Przedsiębiorcy rozliczający się na podstawie KPiR najczęściej ujmują koszty na podstawie faktur i rachunków. Warto jednak wiedzieć, że paragon też może być dowodem księgowym. Jest to jednak możliwe w ściśle określonych sytuacjach. Zgodnie z przytoczonym wcześniej rozporządzeniem Ministra Finansów paragon taki powinien dokumentować:
Pamiętaj! Poniesiony wydatek musi być związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przeciwnym wypadku nie będzie można przypisać go do kosztów uzyskania przychodu, a co za tym idzie nie pomniejszy on podstawy opodatkowania. |
W przypadku udokumentowania za pomocą paragonu wydatków związanych z podróżą służbową autostradami płatnymi lub zakupu biletów jednorazowych na przejazd na odległość przynajmniej 50 km — przedsiębiorca ma prawo odliczenia podatku VAT od takiej operacji. Aby paragon mógł być uznany za fakturę musi zawierać następujące elementy:
Dokumenty księgowe, w tym dowody księgowe, trzeba przechowywać zgodnie z zasadami określonymi w przepisach oraz z zachowaniem odpowiednich terminów. W końcu stanowią one podstawowy materiał dowodowy na wypadek kontroli organów skarbowych. Dostęp do dokumentacji powinien być swobodny, a samo archiwum musi być uporządkowane. Dlatego dokumenty księgowe powinny być ułożone chronologicznie według dat wystawienia — od najstarszego do najnowszego.
Numery dokumentów muszą również odpowiadać numeracji widocznej w KPiR. Archiwum może być prowadzone zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. W obu przypadkach należy zadbać o odpowiednie zabezpieczenia i ograniczenie dostępu osób niepowołanych do zgromadzonej dokumentacji. Pamiętaj, że przechowywanie dokumentów możesz powierzyć księgowym z biura rachunkowego. Rozwiązanie to pozwoli Ci zaoszczędzić czas potrzebny na samodzielne prowadzenie archiwum oraz zapewnia wysokie standardy bezpieczeństwa.
Dowody księgowe, bez względu na formę, należy przechowywać przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Przykładowo, jeśli faktura została zaksięgowana w 2023 roku, to należy ją przechowywać do 2029 roku. W pewnym sensie tłumaczy to, dlaczego elektroniczna archiwizacja zyskuje coraz większą popularność — szczególnie wśród firm dokonujących dużej liczby operacji gospodarczych.
Źródła: